"សម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា កាលទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ចៅពញាសួគ៌ា លោកទូលសុំយ៉ាងនេះទ្រង់ពុំជឿសោះទេ ទើបទ្រង់គ្រវីព្រះសិរសា ហើយត្រាប់ថា “ពីបុរាណរៀងមក យើងពុំដែលឮថា មានឈ្មោះណាទៅកេណ្ឌយកខ្មោចបិសាចមកជួយច្បាំងមនុស្សដល់ម្ដងឡើយ ណ្ហើយអ្នកចៅពញាលែងគិតគំនិតបែបនេះទៅចុះព្រោះជាគំនិតមិនដែលមានអ្នកណាគិតមកពីមុនផង និងជាកិច្ចការមួយដែលខ្ញុំមិនជឿថា មានប្រសិទ្ធភាពទាល់តែសោះផង”។សំគាល់ៈ
ចៅពញាសួគ៌ាលោក មឿង ក្រាបទូលថា បើទ្រង់មិនសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យគិតធ្វើតាមចំណេះ និងតាមមន្ដវិជ្ជាការទូលព្រះបង្គំទេនោះ ទូលព្រះបង្គំនឹងអារកឱ្យស្លាប់នៅទីនេះ ក្នុងឥឡូវនេះហើយ ព្រោះបើនឹងរស់នៅតទៅក៏មិនបានជួយយកអាសាផែនដីថ្វាយព្រះអង្គដល់កម្រិតដែរ” ។ ថាហើយចៅពញាសួគ៌ាលោក មឿង ក៏ហូតដាវ និងអារកតាមពាក្យដែលខ្លួនបានក្រាបទូល ។ ខណៈនោះសម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ទ្រង់ក្រឡេកព្រះនេត្រាឃើញទាន់ក៏ទ្រង់ស្ទុះទៅចាប់ដាវនោះចេញពីដៃ ហើយទ្រង់ត្រាស់ថា “កុំ!កុំ!ចៅពញា កុំសម្លាប់ខ្លួនខ្ញុំស្ដាយលោកណាស់ ខ្ញុំព្រមតាមចៅពញាហើយ ដូច្នេះបើចៅពញាគិតឃើញដូចម្ដេចស្រួល សូមចៅពញាធ្វើតាមគំនិតនោះចុះ”។
ចៅពញាសួគ៌ាលោកឮហើយ មានចិត្តអំណរណាស់ ទើបថ្វាយបង្គំលាចេញមកក្រៅដំណាក់ ហើយក៏ចាត់កូនទាហានឱ្យជីករណ្ដៅធំមួយជម្រៅ៨ហត្ថ ៤ជ្រុង ឲ្យធ្វើរានទេវតា៧ថ្នាក់ដាក់បាយសី ទឹកអប់ និងគ្រឿងបូជា ហើយឲ្យធ្វើរាជវ័តិព័ទ្ធជុំវិញ ។ លុះពួកពលធ្វើតាមបង្គាប់សព្វគ្រប់ហើយចៅពញាសួគ៌ាលោក មឿង ក៏ស្លៀកសពាក់ស ហើយឲ្យរៀបភ្លេងចាំប្រគំទាំង៨ទិស។
រឿងពញាមឿង(១)នេះមានក្នុងព្រះរបាក្សត្រថា ពញាមឿងជាមេស្មឹងមានកូនប្រុស៤នាក់ គឺឈ្មោះកែវ១ កែ១ (២) ទេព១ សុខ១ ។ ពញាមឿង មានសម្លាញ់ម្នាក់ឈ្មោះចន្ទ ធ្វើជាជំទប់មេស្មឹងក្រវាញ។ ក្នុងគ្រានោះ សម្ដេចចៅពញាចន្ទរាជាព្រះ អង្គមានអ្នកម្នាងម្នាក់ឈ្មោះអ្នកម្នាងខៀវ ។ អ្នកម្នាងខៀវនោះទ្រង់គភ៌៧ខែហើយ ហើយអ្នកម្នាងមានបាវស្រីមួយឈ្មោះនាងពេញ។
សាស្ដ្រារបាក្សត្រនេះនិយាយទៀតថា ក្នុងគ្រាដែលសម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ស្ដេចលើកទ័ពពីក្រុងស្រីអយុធ្យាមកខេត្ដពោធិ៍សាត់នោះ ពញាមឿង នាំដំរីសេះជាច្រើនទៅថ្វាយទុកធ្វើសង្គ្រាមប្រយុទ្ធនឹងព្រះស្រីជេដ្ឋា(ស្ដេចកន)។ សម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ស្ដេចមកដល់ខេត្ដក្រគរបានតយុទ្ធនឹងទ័ពព្រះស្រីជេដ្ឋា ប៉ុន្ដែខាងទ័ពព្រះស្រីជេដ្ឋាឈ្នះ។
សម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ទ្រង់ឃើញទ័ពព្រះអង្គចាញ់ទ័ពព្រះស្រីជេដ្ឋាដូច្នេះ ព្រះអង្គក៏ថយទៅប្រថាប់ទ័ពនៅបន្ទាយមានជ័យ (៣) ខេត្ដពោធិ៍សាត់ក្នុងឃុំបាក់នឹមវិញ។ ខណៈនោះពញាមឿងកាលឱ្យពលជីករណ្ដៅជម្រៅ៨ហត្ថ៤ជ្រុងហើយ ក៏ថ្វាយបង្គំលាសម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ទៅកេណ្ឌបិសាចឱ្យជួយធ្វើសង្គ្រាម។ មុននឹងទៅកេណ្ឌបិសាចនោះ ពញាមឿងបានផ្ដាំនឹងពញា ចន្ទ ជាសម្លាញ់ ដែលជាជំទប់មេស្មឹងភ្នំក្រវាញថា “ឱ្យសម្លាញ់ឯងនៅជាមេស្មឹងជំនួយអញ ដើម្បីនិយាយតពីព្រះមហាក្សត្រមកអញកុំបីឱ្យព្រះអង្គនិយាយផ្ទាល់នឹងអញឡើយមួយទៀត បើដល់វេលាយប់ ថ្ងៃពេញបូណ៌មី ខែពិសាខ បើឯងឮសូរសន្ធឹកខ្ទរខ្ទារមេឃក្នុងដីហើយ ឱ្យឯងក្រាបបង្គំទូលព្រះបរមបពិត្រ សូមឱ្យទ័ពទៅចោមបន្ទាយសត្រូវជាប្រញាប់ចុះ”។
ឯអ្នកម្នាងខៀវ កាលឮថា“ពញាមឿងសម្លាប់ខ្លួនទៅកេណ្ឌទ័ពបិសាច ក៏មានចិត្ដឈឺឆ្អាលជួយផែនដីដែរ។ កាលឃើញពញាមឿងចូលក្នុងរោងរាជវ័តិ តាំងពិធីបួងសួងទេវតាដូច្នោះអ្នកម្នាងក៏ថ្វាយបង្គំលាសម្ដេចចៅពញាចន្ទរាជា ចូលទៅក្នុងទីព្រះរាជពិធីដែរ។ លុះបួងសួងទេវតាស្រេចហើយអ្នក ម្នាងខៀវ និងពញាសួគ៌ាលោកមឿង ក៏លោតទាំងពីរនាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅ។ ព្រះបរមពិត្រ និងបណ្ដាជាខ្ញុំក្រុមរាជការជួយឃាត់ផង ក៏ពុំស្ដាប់។ ក្នុងគ្រានោះកូនពញាមឿង៤នាក់ ដែលព្រះបរមបពិត្រស្ដេចបានតាំងជាមន្ដ្រី ទាំង៤នាក់រួចហើយនោះ គឺ១-ឈ្មោះកែវ ទ្រង់បានតាំងជា “ចៅពញាវង្សាអគ្គរាជ” ២-ឈ្មោះកែទ្រង់បានតាំងជា“ចៅពញាបរទេសរាជ” ៣-ឈ្មោះទេពទ្រង់បានតាំង ជា“ចៅពញាវិបុលរាជ” ៤-ឈ្មោះសុខ ទ្រង់ បានតាំងជា “ពញារាជតេជះ”។
កូនទាំង៤នោះ កាលឃើញបិតាលោតសម្លាប់ខ្លួនទៅកេណ្ឌបិសាចដូច្នោះ ក៏និយាយគិតគ្នាថា“បិតាយើងទៅតែម្នាក់ឯងគ្មានគេទៅជួយបម្រើជួយគិតកេណ្ឌបិសាចផងសោះ បើយ៉ាងនេះក្រែងឪពុកយើងធ្វើការនេះពុំទាន់ការ ដូច្នេះត្រូវយើងកេណ្ឌទ័ពខ្មោចជាមួយនឹងគាត់”។ ថាតែប៉ុណ្ណោះកូនទាំង៤ នាក់នោះក៏ស្ទុះលោតទៅតាមបិតាទាំងអស់គ្នា តែខណៈនោះខ្ញុំរាជការចាប់មិនឱ្យលោតតាមដើម្បីឃាត់ឱ្យនៅធ្វើរាជការបានពីរនាក់មកវិញ គឺចៅពញាវិបុលរាជ ទេព១ ចៅពញារាជតេជះ សុខ១ ។ ឯចៅពញាវង្សាអគ្គរាជ កែវ និងចៅពញាបរទេសរាជ កែ (ឬអង់) ជាកូនទី២នោះ រាជការចាប់ឃាត់ពុំទាន់ ក៏លោតចុះទៅក្នុងរណ្ដៅស្លាប់ជាមួយបិតាទៅ ។ អ្នកម្នាងខៀវក៏លោតសម្លាប់ខ្លួនទៅក្នុងរណ្ដៅរួមគ្នា ជា៤នាក់ ។ ខ្មោចទាំង៤នាក់នោះ បានកើតឡើងជាដំបូកឃ្លាំងមឿង(៤)ដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
លុះដល់ព្រះចន្ទចរត្រង់ក្នុងថ្ងៃពេញបូណ៌មី ខែពិសាខនោះ ក៏ស្រាប់តែឮសូរសន្ធឹកខ្ទរខ្ទារមហិមានៅលើមេឃ និងនៅក្នុងដីនាំឱ្យភិតភ័យតក្កមាក្រៃលែង ហាក់បីដូចជាកក្រើកក្រឡាមហាប្រឹថពី។ ខណៈនោះពញា ចន្ទ មេស្មឹងយកសេចក្ដីក្រាបបង្គំទូលសម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា តាមបណ្ដាំចៅពញាសួគ៌ាលោកមឿង ដែលបានផ្ដាំនោះ។ សម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ក៏លើកទ័ពចេញទៅចោមបន្ទាយសត្រូវ។ ឯកងទ័ពសត្រូវបានឮសូរសន្ធឹកខ្ទរខ្ទារលើកមកក្នុងដីលើមេឃសន្ធឹកដូចជារន្ទះដូច្នោះ ក៏ភិតភ័យញ័រជើងញ័រដៃ រន្ធត់តក់ស្លុតរត់ចោលបន្ទាយចោលសាស្ដ្រាវុធ រត់គេចដោះខ្លួនឱ្យរួចជីវិតតែសព្វខ្លួន ។ សម្ដេចចៅពញា ចន្ទរាជា ព្រះអង្គលើកពលយោធាចូលក្នុងបន្ទាយសត្រូវ ហើយទ្រង់ចាត់កងទ័ពឱ្យដេញតាមទ័ពសត្រូវទៅ។ ព្រះអង្គបានគ្រឿងសាស្ដ្រាវុធ ស្បៀង អាហារ សេះ ដំរី ជាច្រើន ដែលមាននៅក្នុងបន្ទាយនោះទាំងប៉ុន្មាន។
ថ្ងៃក្រោយមកនាងពេញជាបាវអ្នកម្នាង ខៀវ បានដឹងថា ចៅហ្វាយរបស់ខ្លួនស្លាប់ទៅហើយ ហើយទៅកើតជាបិសាចរក្សាស្រុកដូច្នោះ នាងអធិដ្ឋានថា “ខ្ញុំសូមឱ្យបានទៅជួបនឹងចៅហ្វាយខ្ញុំ ហើយឱ្យបានជាផ្នូកផ្នូលព្រះនគរ” លុះបួងសួងស្រេចហើយ នាងពេញក៏លោតទឹកស្ទឹងពោធិ៍សាត់ជិតផ្សារក្រោមនេះ ហើយស្លាប់ទៅកើតជាបិសាចស្ថិតក្នុងទីដែលមានដំបូកទាំង៣។
អ្នកម្នាង ខៀវ កើតជាដំបូកមួយនៅខាងជើង ពញា មឿង កើតជាដំបូកមួយនៅខាងត្បូង វង្សាអគ្គរាជ កែវ និងបរទេសរាជ កែ ដែលជាកូនពញាសួគ៌ាលោកមឿងនោះ កើតជាដំបូកមួយនៅខាងលិច ។ ដំបូកទាំង៣ដុះជាប់គ្នាជា៣មុំទៅជាដំបូកផ្នូកផ្នូលនៃព្រះនគរដូចដែលនឹងនិយាយក្នុងទំនាយខាងដើមនេះ ៖
១-ដំបូកខាងជើង គឺដំបូកអ្នកម្នាងខៀវជាដំបូកផ្នុកផ្នូលខាងម្ចាស់ផែនដី។
២-ដំបូកខាងត្បូង គឺដំបូកពញាមឿង ជាដំបូកផ្នុកផ្នូលខាងចៅហ្វាយស្រុក។
៣-ដំបូកខាងលិច គឺដំបូកកូនពញា មឿង ទាំងពីរនាក់ជាដំបូកផ្នូកផ្នូលខាងក្រវាញ។
៤-កោះមួយនៅក្នុងស្ទឹងនៃខេត្ដពោធិ៍សាត់នៅផ្សារក្រោមជាកោះនាងពេញ ។ កោះនេះជាផ្នូកផ្នូលខាងចៅហ្វាយស្រុកដែរ។ "
(១)ពញាមឿងៈឧកញ៉ាឃ្លាំង មឿង,
(២)កែ ៖ សាស្ដ្រាវត្ដកំពង់ត្រឡាចថា ឈ្មោះអង់,
(៣)បន្ទាយមានជ័យៈភូមិ បន្ទាយជ័យសព្វថ្ងៃ,
(៤)ឃ្លាំងមឿង ៖ អ្នកខ្លះយល់ថា “ឃ្លាំងមឿង”នេះមិនមែនជាឈ្មោះ ឬជាងារសក្ដិរបស់រូបមន្ដ្រីដែលបានប្ដូរជីវិត ដើម្បីបូជាទឹកដីនោះទេ ថាពាក្យ “ឃ្លាំងមឿង” នេះជាពាក្យសៀមក្លាយគឺក្លាយពីពាក្យសៀមមែនទែនថា “ខ្លាងមឿង” ប្រែថា អ្នកតាចាស់ស្រុក ៕
សូមទស្សនាវីដេអូខាងក្រោមបន្ថែម
សូមទស្សនាវីដេអូខាងក្រោមផងដែរ (មានកំហុសឆ្គងមួយចំនួនដូចជាឈ្មោះ title, subtitle និងនាទីអ្នកម្នាង ខៀវ ដែលមិនមែនជាប្រពន្ធរបស់លោកឧកញ៉នោះទេ)
អត្ថបទដកស្រង់ពី ឯកសារមហាបុរសខ្មែរ។
