ដីកោះដែលធ្វើឲ្យដូចសំពៅនោះ បានស្ថាបនារួចរាល់ហើយ ហើយត្រូវដាក់សម្ពោធជាផ្លូវការកាលពីថ្ងៃទី១០ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៩ ក្រោមអធិបតីភាពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់សម្ដេចនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ហើយពិធីដ៏អធិកអធមនេះ បានធ្វើបុណ្យដល់ទៅ ៣ថ្ងៃ ៣យប់ ចាប់ពីល្ងាចថ្ងៃទី៩ មករា ដល់ថ្ងៃទី១២ មករា ២០០៩ ទើបចប់។ ក្នុងរយៈពេល ៣ថ្ងៃ ៣យប់នេះ មានក្រុមកំប្លែង ក្រុមអ្នកចម្រៀងមកពីភ្នំពេញលេងកំដរ នឹងមានបាញ់កាំជ្រួចទាំងបីយប់។
សមិទ្ធផលថ្មីមួយទៀត ដែលខេត្តពោធិ៍សាត់ទទួលបានហើយបានធ្វើឲ្យទីរួមខេត្តកាន់តែស្រស់បំពង អាចដាក់បង្ហាញភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិទស្សនាជារៀងរាល់ថ្ងៃគ្រប់ពេលវេលាមិនថ្ងៃ ឬ យប់ឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងសមិទ្ធផលគួរជាទីមោទនៈនេះ អាជ្ញាធរខេត្តបានកសាងនូវហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនានា នៅក្នុងខេត្តតាំងពីកន្លងមករហូតទៅមុខទៀត ជាពិសេសអភិវឌ្ឍន៍ស្ពានថ្នល់ លូទឹកស្អុយ ក៏ដូចជាការអភិវឌ្ឍនៅកន្លែងទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិចូលមកកាន់ខេត្តពោធិ៍សាត់ឲ្យបានច្រើន ព្រោះតាមរយៈវិស័យទេសចរណ៍នេះ មានប្រភពចំណូលសំខាន់ណាស់ ដែលជាឧស្សាហកម្មគ្មានផ្សែង ។
ទាន់ទិននឹងកោះសំពៅមាសនេះ មិនមានឯកសារណាច្បាស់លាស់ដើម្បីបញ្ជាក់ពីប្រវត្តិទាក់ទងនឹងកោះនេះទេ គ្រាន់តែឮគេដំណាលតៗគ្នាតាមរយៈរឿងព្រេងពីមនុស្សជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ។ តាមចាស់ៗនិយាយថា មានសំពៅមួយដែលមកពីស្រុកចិន បានចូលមកដឹកទំនិញនៅម្ដុំផ្សារក្រោមខេត្តពោធិ៍សាត់នេះ តែបានលិចហើយដោយមិនអាចស្រង់វិញបាន ទឹកដែលហូរបាននាំល្បាប់ដីមកព័ទ្ធជុំជិតទីនោះ ហើយក៏បានក្លាយទៅជាកោះ។ រឿងនេះមិនដឹងកើតឡើងកាលពីប៉ុន្មានរយឆ្នាំមកហើយនោះទេ តែអ្នកខ្លះបានតំណាលថា កោះសំពៅមាសនោះ គឺជាកន្លែងដែលនាងពេញជាបាវបម្រើអ្នកម្នាង ខាន់ ខៀវ បានទៅលោតទឹកសមា្លប់ខ្លួនតាមចៅហ្វាយរបស់គេ ដែលឧកញ៉ាមឿង និងកូនពីរនាក់ទៀត បានលោតចូលទៅក្នុងរណ្ដៅមួយ ដើម្បីទៅកេណ្ឌទ័ពខ្មោចមកប្រយុទ្ធជាមួយសត្រូវសៀម ដែលកាលណោះមានស្ដេចអង្គ ចន្ទ រាជា ប្រយុទ្ធជាមួយនឹងសៀម ។
រឿងព្រេងនោះ បានតំណាលទៀតថា នាងពេញពេលលោតទឹកនោះ បានបួងសួងថា “ ខ្ញុំសូមឲ្យបានទៅជួបនឹងចៅហ្វាយខ្ញុំ ហើយបានឲ្យកើតជាបិសាចនៅស្រុកនេះ ” ។ ពេលបួងសួង ហើយនាងពេញក៏ទៅលោតទឹកស្ទឹងពោធិ៍សាត់ជិតផ្សារក្រោមនោះ ហើយបានកើតជាបិសាច ដែលកើតបានទៅជាដំបូក។
ចំណេរចេកាលក្រោយមក មានប្រផ្នូលនៃដំបូកនាងពេញ កន្លែងដែលនាងពេញលោតទឹកស្ទឹងសម្លាប់ខ្លួននោះ ទំនាយទាយថា បើច្រាំងស្ទឹងដុះលូតលាស់ល្អ ទំនាយថា ចៅហ្វាយស្រុកក្សេមក្សាន្ត។ បើច្រាំងបាក់រេចរិល ទំនាយទាយថា ចៅហ្វាយស្រុកនេះមានទុក្ខក្នុងផ្ទះ ឬមានទុក្ខពីរាជការ ។ បើច្រាំងស្ទឹងនេះបាក់ ទំនាយទាយថា ចៅហ្វាយស្រុកនឹងអស់បុណ្យ។
ជាមួយគ្នានោះដែរ កាលពីប្រមាណជាង ៦០ ឆ្នាំមុន ទីកន្លែងកោះសំពៅមាសនេះ មានគេរើសបានរូបបដិមាធ្វើឈើមួយអង្គ មានពុកបាក់ខ្លះ។ តាមរចនាបទនោះ គេយល់ថាជាព្រះអង្គចៅសែន ហើយគេយកពុទ្ធបដិមានោះទៅតម្កល់ទុកនៅមុខសាលាខេត្តពោធិសាត់។ បច្ចុប្បន្នកន្លែងនោះត្រូវបានអាជ្ញាធរខេត្តពោធិ៍សាត់ធ្វើជាអាស្រម សម្រាប់តម្កល់ព្រះអង្គចៅសែន ឲ្យគត់មត់ផងដែរ៕
ប្រភពពី cen.com.kh
